Υπάρχει ένα νόημα στη ζωή

 Οι άνεμοι εξαφανίζονται

που διανθίζει τις φωνές όλων των σιωπηλών

λίθων.

Στο απρόσεκτο relentoof

όλη η απαλότηταgrow

τα φυσικά πεδία βοδιών

της συμμόρφωσης.

Στις πράσινες εκτάσεις όπου

παραμένει

η ποιότητα, τα φιλτραρισμένα πουλιά

εκτοξεύονται στα ύψη προς ευχαρίστηση

αυτής της ζωντάνιας.

Τα αρώματα είναι μοναδικά

με ασύγκριτα

αρώματα που εμπνέουν όλο το

περιβάλλον.

Κρυμμένη είναι η χροιά της άρνησης που

προσβλέπει

στην ευνοϊκή στιγμή

για να μπορέσει να εισέλθει στη σκηνή.

Οι ρίζες του κακού

είναι ακόμα διάσπαρτες.

Ξημέρωσες στο αγκάλιασμα

των φύλλων,

τσαλακώθηκες από όλες τις κινήσεις

που χαράχθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες.

Οι σιωπηλές φωνές μας επέτρεψαν

βαθύτερες ματιές

κάτω από την κρυμμένη συντροφιά της βροχής,

η οποία έπεσε με έναν σε μεγάλο βαθμό θορυβώδη τρόπο.

Λίγα λεπτά

πέρασαν και το βάλσαμο του νερού επιβραδύνθηκε, απαλά,

και

το πρωί καθάρισε, λίγο,

προκαλώντας την εμφάνιση

των πρώτων ακτίνων του ήλιου,

ανάμεσα στις λεπτομέρειες του ορίζοντα της εύφορης φαντασίας

μας.

Οι περσίδες ανέβηκαν από εκείνο το δωμάτιο

όπου οι νύχτες είναι μεγάλες

και συχνά μόλις και μετά βίας κοιμήθηκαν,

οι πρώτες μας ματιές στον

εξωτερικό

χώρο μια άλλη αυγή.

Εξάλλου,

υπάρχει ακόμα κόσμος εκεί έξω!...

Η καθημερινή ζωή είναι ο

συνδυασμός όλων των χειρονομιών και στάσεων

που

καλωσορίζουν όλες τις μεταφορές.

Όλοι οι αγώνες ξεπερνιούνται προκαλώντας

την

καλλιέργεια απεριόριστης

κατανόησης.

Κατά συνέπεια το harmoniano

παράλογο πεδίο της ανοησίας ξαναγεννιέται.

Κατά τη διάρκεια αυτής της ουτοπίας

travo των μελαγχολικών εκλείψεων

η πολυαναμενόμενη έκλειψη

και σε μια εφήμερη κορυφή και

να αποκαταστήσει όλες τις ψευδαισθήσεις.

Στη συνείδηση σχεδόν όλων υπάρχει

ένα νέο φως

στο πίσω μέρος της ζωής.

Αυτή, που γελάει με τις σιωπές

που φυτεύονται στο γυμνό

των ωρών των ρηχών πτήσεων των εταιρειών χαρτοφύλακα

της αδιαφορίας.

Αυτή που

γέλασε με φίλους που προτιμούν τη

σκιά και τις ελαφριές αρχές και πράους από εκείνους

που φορούν άψογα ρούχα.

Ας αφήσουμε τις μελανιές για την ώρα του θανάτου

όπου κανείς

δεν παρατηρεί το ίδιο είναι fel ή melescorridas

στα ουράνια σεντόνια.

Ας αφήσουμε τη γλώσσα στην έρημο του τίποτα

όπου το ερπετό χάνει το δέρμα

που περιβάλλεται από το μήλο

του sinerad

τα χαρακτηριστικά της ζωής.

Ο χρόνος δεν σημαίνει τίποτα,

είναι μια ανάσα αναμονής

στις μεταβαλλόμενες φωνές.

Ένα βαθύ βλέμμα επιβιώνει

στο ον που προσβάλλει

τη λέξη ξεχνιέται στην

απομονωμένη φωνή της σιωπής.

Οι συνεργοί είναι τα χέρια

που μεταφέρουν τα ταξίδια και

τα σημαντικά επεισόδια όλων των αναμνήσεων

.

Οι ιδέες πλέουν

στις αναλαμπές σε μια διαβροχή

της πλήρους διαφωνίας

όλων των περιστάσεων.

Υπάρχει μια αμυδρή χειρονομία, που θέτει σε κίνδυνο τον Ασάζ

, ως

ενιαία εκπλήρωση στην

απόσταση του απείρου.

αλλά η αγκαλιά είναι μελετημένη χωρίς

δέσμευση, γιατί

το αυθόρμητο

χαμόγελο έτρεμε για μήνες!...

Μπροστά στο πλήρες άγχος

για ένα χρονικό διάστημα που

σκοπίμως

δημιουργεί την αβεβαιότητα του μέλλοντος

εκπληρώνει την άοσμη περίσταση

όπου το στοιχειώδες φαγητό αντικαθίσταται

από τους κόκκους της ενοχλητικής

μεταφοράς.

Υπάρχει λόγος για χαμηλές προθέσεις

στην

κανονικότητα όλων των καθημερινών διαδικασιών.

Δεν υπάρχει celeumaque

που περιλαμβάνεται στην ανάσταση

της τελειότητας και η

ρήξη προκύπτει

στις περισυλλογές.

Και η έννοια του σήμερα

όπου τίποτα δεν αφομοιώνεται

από την έγκυρη

ή επακόλουθη συμπεριφορική ομαλότητα

δεν έχει πλέον τη δύναμη του yore

και η τιμή εξασθενεί στην κοινή χρήση της αϋπνίας

Αν έρθετε το

πρωί, ο ήλιος θα αναδείξει τη μυρωδιά των weirs

που ζωντανεύουν τα απογεύματα.

Μην πατάς στο μονοπάτι που

χάνουμε την αθωότητά

μας και πνίγουμε τον πόνο.

Ας ξημερώσει η αυγή επιστρέφει τη

φωνή της Γης

που σιγοσκοπούμε με περιπλανήσεις

σαν αυτή που βρίσκεται στη μέση

ενός απέραντου πεδίου σιταριού.

Ή σαν ένα δάκρυ που εξαπλώνει πλημμυρίζει την

ψυχή παγιδευμένη στο

θησαυροφυλάκιο χιλίων θλίψεων.

'σε τα χέρια μου στην προσευχή

να βουλιάξουν στη δική σου.

Τόσο γυμνός.

Σε περιηγήσεις

εκτός τόπου σε ένα φανταστικό κέντρο όπου

καθορίζονται τα ίχνη που

θα πει το μέλλον,

υπάρχει το νόστιμο της αναμονής

σε βυθισμένων αναμνήσεων.

Περπατώ στους δρόμους του

χωριού σε αυτό το βήμα πυξίδες

ανάμεσα στις σκιές που υπάρχουν

από τόσα βήματα εκεί dadoand

η μυρωδιά που παραμένει σε αυτή τη μνήμη έκπληκτη.

Υπάρχει ένα νόημα στη ζωή

σε όλα όσα ζουν σε αυτά,

όπως ένα πουλί σε μια γωνία του sôfregoimploring

τους απογόνους τουςπου

ανοίγουν πεινασμένο ράμφος τους όταν

τους φέρνει φαγητό.

I remember all the times.

 I forgot what I had,

I thought I had something to prove,

Oh, what a fool ...

But I could not change,

Put my hand in the flame

If it's love, if it's hate, give me more,

I can get what you feel,

Oh, how do you feel?

Let me say it again from the beginning

Give me fire, give me rain,

I can stand all the pain if I hurt you,

I do not want to hurt you

I just want to say it all again

Oh, now, I think about the nights

I disappointed you

I remember all the times

You helped me

I'm sorry now ...

You slip away

το άπειρο γυμνό του μέλλοντος.

 Ήταν τη νύχτα των χαμένων

ονείρων που τα άπληστα σώματα στο πιο τέλειο

φανταστικό

διαμορφώθηκαν κάτω από το υπέροχο όραμα

του σπάνιου φωτός γεμάτου χάρη

 

τα χαμόγελα έλαμψαν και

η ζεστασιά του

δέρματος φιλοξενήθηκε

για σαγηνευτικό σκοπό η αμυδρή arfaressentidos

αμοιβαία

στην απομονωμένη σιωπή των κοχυλιών

τα μαλλιά κύλησαν πάνω από τα αντίθετα πρόσωπα και τα στόματα

άγγιξαν ελαφρά

εμφανίζοντας τα πρώτα σταγονίδια

μιας αναμενόμενης εφίδρωσης

των χεριών που κινούνται

από τις καμπύλες που εκτίθενται στα φύλλα όλων των

αναμνήσεων και τα νέα επιτεύγματα λαχταρούν

περισσότερα επεισόδια

για αυτό το τυχερό πλαίσιο

προκύπτει ο αφοπλισμός όλων των συνόρων

και ο αρμονικός ιστός παίρνει τις

εσοχές της σήραγγας όλης της ευχαρίστησης υπάρχει

ένα έντονο και βαθύ φως

που σταδιακά εξυψώνει

αυτές τις αξέχαστες στιγμές.

Μια ερημιά που παραχωρήθηκε σε

άπορη φύση, δημιούργησε

μια χαμένη αγάπη

με τον πιο άσεμνο τρόπο.

Τα αρώματα υπαγορεύουν τις ευαισθησιές

από την επιθυμία, από

την αρχή υποδείκνυαν την

αξία που έχει ένα φιλί.

Τα σώματα κατανόησαν τους εαυτούς τους στην

επικρατούσα πληρότητα,

ως τέτοια αναγνωρισμένη

εξέχουσα αποπλάνηση.

Ξεκλείδωσαν

έννοιες σε χειριζόμενους χειρονομίες, για να μην

αναφέρουμε τα κάποτε

κολακευμένα στήθη.

Σε μια ανάσα λαχανιασμένοι καθαρισμένοι

δρόμοι, πριν

από την παραληρητικές λάμψη και

άλλες γραφειοκρατίες.

Η έκκληση σύμφωνης γνώμης

έχει γίνει πανταχού παρούσα,

παράγοντας μισαλλοδοξίας

σε μια ανεπίτρελη αιτία.

Στη συνέχεια, τα φιλιά συνοψίζουν

, σε

συμπαιγνία με δύο για

ευχαρίστηση και συγκίνηση.

Η πλήρης έκσταση σε συναρπαστική και υπέροχη ένωση

,

ήταν το αιδοίο ο λόγος της

πάχυνσης αυτού του ψάθινου.

Χωρίς έφεση ή επιδείνωση

ήταν ο τρόπος, απολαμβάνοντας

την κατάποση τραβόδων

τόσο καλό κρασί.

Στη σκόνη του εδάφους κινδυνεύουν ίχνη διάσπαρτα

σε μη κομφορμότητα,

σε ένα υγιές γυμνό χωρίς ακαμψία

από τις γραμμές της αλήθειας.

Μερικά χαλαρά ίχνη δεν ευθυγραμμίστηκαν

σωστά πέφτοντας πάνω σε στερεά κομμάτια,

τα οποία ανακαλύπτονται ασυνόδευτα γυμνά

σε άθεες κινήσεις.

Από τη φαντασία τεμαχισμένο

preme η εκμηδενισμένη

φλέβα ενός αίματος σταμάτησε χωρίς να ρέει.

Ένας λαβύρινθος καθιερώνεται

στις αόρατες γραμμές που αισθάνονται

το άπειρο γυμνό του μέλλοντος.

εγγενή συνάφεια

 Στο εξωτερικό του χρόνου

οι ώρες δεν

υπολογίζονται ή περνούν απαρατήρητες από

το χρόνο που περνάμε χωρίς χρόνο.

Σε εκείνο το μέρος έξω από τα δευτερόλεπτα κάθε λεπτού είναι ασήμαντοι ληστές που προσπερνούν κάθε κτύπημα του δείκτη τους σε

μια ασήμαντη βόλτα κάτω από

την ταλάντευση κάθε προμελετημένης αίσθησης.

ανοιχτή καρδιά

της αγάπης και των οζίδια που αποτελούνται

από αναντιστοιχίες

στις σχισμές της

αγωνίας είναι το μαρτύριο της

ημιδιαφανούς μεδδίωσης των καθρεφτών.

Από την άλλη πλευρά βρίσκω τον εαυτό μου

να κρατάει το περιφραγμένο

ξέβγαλμα, από τα πανιά

dorque στην ουλή τραύμα marda και αιμορραγεί σε κάθε καρδιά portoo

που χάνεται στα σκοντάφτματα των κυμάτων.

Αυτές οι φωνές ξε υπερβαίνουν

την απλή αίσθηση των πραγμάτων και

οι ήχοι γίνονται εφήμερες το

τεράστιο μέγεθος των λόγων.

Υπάρχει πάντα μια έκκληση σε

κάθε τραγούδι

φίλων και τα φώτα της μεγαλοπρέπειας

θα παραμείνουν ο πόνος της φιλίας.

Ναι, επειδή

η φιλία μπορεί επίσης να βλάψει

ότι

τόσα πολλά μπορούν να συμβούν ηλιόλουστες μέρες

όπως στις πιο γκρίζες

μέρες που κοσμούν τη βροχή.

Η αγάπη τόσο πολύ που τίποτα δεν ξεπερνά τις

αγωνιώδεις αισθήσεις,

οι οποίες στην έξοδο ενός τεράστιου βούρτσισμα

ξεπερνούν τις αξιολογημένες έννοιες.

Όταν μια μεγάλη αγάπη δεν τελειώνει,

γλιστράει μακριά από τα μαγευτικά ποτάμια,

σε μια πληρότητα κάτι που δεν αποτρέπεται

από την ύποπτη αποτυχία του κλάμα.

Αν η αγάπη εφευρεθεί εκείνη τη στιγμή μερικές φορές

παρασύρεται από την

καθυστέρηση λιποθυμώντας και ενθουσιάζεται μετά.

Και στις άστοχες προδοσίες τόσο πολύ

υποφέρει στις αιφνιδιαστικές συγκρούσεις που προέρχονται από chofrena

epic πάντα αισθάνθηκε σε δύο.

Ένα άστοχο φιλί

συμφερόντων απελευθερώνεται στο

εύρος των αναγκών

που είναι κατάλληλα

για κάθε κατανάλωση.

Η αξέχαστη χειρονομία απεικονίζει την μοναχική

αποπλάνηση

αυτής

της βόλτας στην διπλοπροσωπία της ατμόσφαιρας.

Το ρουζ και το κάψιμο δικαιολογούν

όλα τα μελόδραμα και

η δαιδαλώδη εγκράτεια κάθε

υπακοής θα

είναι η αντίθεση οποιουδήποτε

τελικού προϊόντος.

Η μόνη διαφορά

θα είναι στον τρόπο που φιλάς

κάθε διαφορετικό φορέα

αυτού του ενισχυτή κίνησης.

Πάντα υπάρχει ένα

φιλί κρυμμένο μεταξύ μας.

Δεν βάδισα τα χέρια μου.

τους άφησα να μιλήσουν.

όταν βρίσκεται στη λευκή οθόνη

γλιστρούν.

Το χρώμα και το πινέλο απελευθερώνονται,

είναι η δύναμη των αρτηριών

αυτή η απόχρωση.

 

Σε μουρμούρες

οι άβυσσο διαγράφονται

ανάβει τη φωτιά

σε μπλε αλχημεία,

στην οθόνη 'λβα.

Οι εικόνες της σκιάς είναι απογυμνωμένοι.

Τα φοράω με φωτοστέφανα ελευθερίας.

 

Και ξαφνικά

σκέφτομαι τη γέννηση...

Και είναι φως, είναι φεγγαρόφωτο.

είναι η μέρα που ξημερώνει

είναι το βάζο της φλόριντα.

είναι θάλασσα αυτό το παρεκκλήσι

είναι ο λόφος που ανθίζει.

Και από το πουθενά, έγινε ένα όνειρο.

και το όνειρο δημιούργησε ζωή.

Οι μπαλάντες ακούγονται σε

άλλες εποχές τραγουδιούνται

από τις μυθικές φωνές της λογικής

μεταξύ των ρωγμών των

παραθύρων ύπνου.

Λάμπουν σε μια ταχυδακτυλουργική

ηχώ που ενεργοποιεί την προικισμένη

σύζευξη ενός ανείπωτου

ρήματος.

Σύντομα προκύπτουν οι αδιάλειπτη

στίχοι που διαμορφώνονται στην καρδιά κάθε λαιμού

που συγκρούεται

με τη λαχτάρα των πτηνών.

Σε μια αδιαμφισβήτητη

στιγμή, η απελπισία θα πάρει τις κινήσεις τους

και θα πετάξει ήσυχα!...

Οι προκλητικοί καθρέφτες

RIPS

σε σίγαση χωρίς προειδοποιήσεις πάντα σε

αντανακλάσεις νέων καινοτομιών.

οι θάλασσες πολλαπλασιάζονται σε παλιρροιακές

ζητημάτες και ο παλιός ορίζοντας είναι μια απολέπιση καλλιγραφίας

όπου κάθε δάκρυ μπλε

μπογιάς χτυπά το αδιανόητο

και οι ώμοι κουράζονται από το συνεχές στολισμό

και τη διστακτική ραφή.

Ακούω μια κραυγή τώρα ή ποτέ.

Και η βελόνα του πικάπ σκίζει μια άλλη ραμμένη

φιλοσοφία ευκολίας - ίσως αύριο ή μεθαύριο.

Ακόμη και οι καμπάνες χρειάζονται συνεκτικούς αγωγούςδεν

πηγαίνουν

στο προσωπικό και οι κραυγές κοιμούνται με διστακτικά δάκρυα.

Εμφανή δάκρυα αναδύονται που

αναδεικνύουν

την εγγενή συνάφεια.

Είναι κατά την άφιξη των νυχτών

που οι longas συγχέονται

σε ένα φιλί από την

επιθυμητή αποπλάνηση όλων των συναισθημάτων.

Έτσι υποστηρίζονται τα καρυκεύματα που εκτίθενται

σε απογοήτευση για ευχαρίστηση χωρίς

οποιοδήποτε σχέδιο που παρασκευάζεται

ή εξισώνεται ποτέ.

Από τα άδεια χέρια μας προκύπτει

το υπέρτατο δώρο

όλων όσων είμαστε ικανοί να κάνουμε.

Ένας ανεμοστρόβιλος απερίσκεπων σκέψεων

περιλαμβάνει

την παλλόμενη

ένταση αυτού του συναρπαστικού διαλείμματος.

Βλέπω τότε στη λάμψη των

ματιών σου την άνθηση ενός στίχου με

το ρήμα αγάπη πάντα παρούσα.